Ik begin er langzaam aan te wennen dat ik echt oma ben geworden. Van Fiep, de dochter van mijn dochter Floor. Op het moment dat ik voor de eerste keer in het wiegje keek, raakte ze direct mijn hart.
Fiep is in alle opzichten een cadeau. In haar zit de energie van geven en ontvangen. Ze laat mij lachen en ik haar. De hele dag door kan ik met die kleine handjes en voetjes spelen. Ik kan er nu al naar uitkijken dat ik samen met haar ga kleien en kralen strijken. Ja, ik zal mijn kleindochter zeker verwennen. Dat zit het ‘m niet in grote, dure spullen, maar wel in haar verrassen met kleine bijzondere dingen. In het gevoel dat ze altijd bij mij terecht kan. Dat ze klein mag zijn. Ik wil haar het gevoel geven dat ze helemaal mag zijn wie ze is. Dat het leven bedoeld is om van te genieten. In veiligheid en vertrouwen.
Ook mijn dochter moeder zien worden is een cadeau. Mijn stoere dochter stuurt me nu de hele dag door foto’s. En ik stuur die op mijn beurt ook aan haar als ik mag oppassen. Zo delen we samen de liefde voor Fiep. Met haar is er niet alleen een kind geboren, maar ook een moeder en een oma. Het is bijzonder om te merken hoe geroutineerd ik de Maxi Cosi in de auto zet, alsof het gisteren was dat ik dat met mijn eigen kinderen deed. Naast het gemak en vertrouwde gevoel is er ook het besef van extra kwetsbaarheid. En dat het allemaal gaat om het nu. Elke dag verandert ze. Juist nu ze nog zo klein is, voel ik in alles hoe ze 100% aandacht nodig heeft. En ook krijgt.
Hoe graag had ik ook Carlo, de vader van Floor, het gegund om dit mee te maken. We hebben zijn overlijdensdag in juni aangegrepen om met het hele gezin het leven te vieren. Het maakt dat ik me extra dankbaar voel dat ik oma mag zijn. En dat ik in het pand de Vier Linden, waar ooit By Acte zat en waar ik nu woon, een eigen kantoor én een babykamertje mocht inrichten. De cirkel is rond.
(Oma) Ellen
